Out of Africa

Ο κύριος Πρέσβης έχει πάρει μετάθεση για τα κεντρικά του ΥΠ.ΕΞ. εδώ και 5 μήνες, και εντέλει εγκαταλείπει το φτωχόσπιτο στην Αμπούτζα, και το Λάγκος, απ’ όπου εκπροσώπησε, από τις αρχές του 2005, την Ελλάδα, όχι μόνο στη Νιγηρία, αλλά σχεδόν σε όλη την υποσαχάρια δυτική Αφρική, αλλά και στην Οικονομική Κοινότητα των Δυτικοαφρικανικών Κρατών. Πιο πριν, ο κ. Πρέσβης στην λαμπρή διπλωματική του καριέρα είχε περάσει από τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, τη Σουηδία, τη Νότια Αφρική, την Ινδία και την Πορτογαλία (;).

 
Η κυρία του κυρίου Πρέσβη προτιμά ως μικρό όνομα το εξωτικό Eyvah, θεωρεί εαυτόν ζωγράφο και ποιήτρια, ενώ, παράλληλα, όπως κάθε κυρία με τις ανάλογες ευαισθησίες, διαθέτει τη δική της διεθνή Μ.Κ.Ο. στην Ινδία. Την ποιητική της συλλογή, σε ιδιωματικά (;) αγγλικά, Maharani’s Letters, αποτελούμενη από 18 ερωτικά ποιήματα, μεταφρασμένα και στα ινδικά, εξέδωσε η ίδια το 2002, μη παραλείποντας να χαρίσει μία χιλιάδα από αυτά στον κύκλο της στο Νέο Δελχί.

Μικρή παρένθεση με ένα απόσπασμα, ώστε να απολαύσουμε τον πρεσβευτικό ποιητικό λόγο:

I was always afraid of the moment
when my heart
sensing the sounds of the night
would engrave permanently her trajectory
on the forehead of my karma
like divine seal

Η φιλοδοξία της κυρίας Πρέσβη για μεταφορά του ποιητικού της έργου σε Ινδο-δυτική όπερα με παραδοσιακές χορεύτριες από την Kerala, και, εν συνεχεία, για μεταφορά του στην Ελλάδα σε… ταινία έμεινε μάλλον ανεκπλήρωτη. Η καριέρα του Makis Soulis, όμως, προβλέπεται να εκτοξευθεί περαιτέρω στην Μύκονο και άλλες νήσους μετά την ανάδειξη της πρεσβευτικής δημιουργίας Den katalavenis (You don’t understand), σε πνευματώδες chill-out μετά από έντονες ρυθμικές συγκινήσεις. Απολαύστε ένα μικρό δείγμα από το planetworks-shop.gr:

 
Αποχαιρετώντας την Αφρική, έχουν γίνει, μάλλον, συνήθεια, τα σόου μόδας με μια εσάνς σμίξης πολιτισμών, Indo-Hellenica άλλοτε, Afro Elenica ή Nigeria Elenica (sic, τρις) τώρα, η συγγραφή ποιημάτων, και η έκδοση νέου βιβλίου, του Eko Street Number 614612, καθώς άλλος ένας έρωτας, άλλο ένα fusion, με το νιγηριανό λαό και τον πολιτισμό του, τον «καλύτερο στην Αφρική», πρέπει να διακοπεί· κλαψ! είχε προηγηθεί ένα παρόμοιο ινδοελληνικό δράμα… Ας αφουγκραστούμε την ποιήτρια:

We say goodbye to meet again.
Birth, death, the unending cycle.
As when I recognised you then, it is
Also in the same way that I will
Recognise you now and ever after….
Till we become one with the divine.
I have stopped feeling pain.
It’s full moon tonight.
Goodnight my love.

 
Τι αχαριστία! τι κακοήθεια! Να βρίσκεται μία φυλλάδα να την κατηγορεί ότι αποκαλεί τους οικοδεσπότες της κλέφτες, και ότι αρνείται να επιστρέψει, με την αιτιολογία αυτή, ρολόι που βρίσκει στο Χίλτον, ακόμη και στην υπηρεσία ασφαλείας! ακόμη και στον ιδιοκτήτη του! Με τον κύριο πρέσβη απαθή συνοδό!

Αυτό είναι το «ευχαριστώ» τους. Τι κι αν τους κάνεις εκθέσεις, τι κι αν τους γράφεις ποιήματα. Κι από πάνω προσβάλλονται κιόλας. Ας είναι καλά η επίσημη κυβέρνηση -νοικοκυραίων, κι αυτή- που δεν ακούει άναρθρες κραυγές από συκοφάντες, προφανέστατα, και τους αγνοεί. Που θα έπρεπε, βεβαίως, να τους μπαγλαρώσει τους κυρίους, αλλά, έστω. Είναι τυχεροί που αποχωρούμε. Οπότε περιττεύουν και οι συγγνώμες.

 

Λιγότερο ή περισσότερο ακριβής η μετάδοση του περιστατικού σε αφρικανικά ΜΜΕ, αποτελεί χρήσιμη αφορμή, έτσι, πού και πού, να διαβάζει κανείς και από την άλλη πλευρά· σχόλια ανθρώπων που δε διστάζουμε να τους κατηγοριοποιούμε συλλήβδην και αναφανδόν. Διαβάζουμε έτσι, παρεμπιπτόντως, για Έλληνες δικηγόρους που κλέβουν χρήματα δήθεν για την έκδοση αδειών παραμονής, για λεφτά που φεύγουν, αλλά δεν επιστρέφουν στην πατρίδα, για ξεπουλημένο ντόπιο πλούτο, και άλλα ξεχασμένα από μας, τους από πάνω, πια. Χρήσιμες λεπτομέρειες, όταν αναρωτιόμαστε «πώς έγινε και βάλαμε τους μετανάστες στην καμπούρα μας». Πλουτίζουνε 1.000 Έλληνες στην Αφρική, παριστάνουν το φιλάνθρωπο και ζουν αποικιακά άλλοι 100.000, έ, ας μην διαμαρτυρόμαστε οι υπόλοιποι. Τα κανάλια είναι αμφίδρομα· από κει που πήγες, από κει θα σούρθουν.

Ναι, ξέρω: εμείς αποικιοκράτες; εμείς ρατσιστές; εμείς, εξ απ΄ ανέκαθεν πολιτισμόν και -αργότερα- χριστιανισμόν κομίζουμε. Χάριν τους κάμνουμε.

 
Με τη βεβαιότητα ότι τα λειψά λεφτά μας ξοδεύονται πάντα με φειδώ και σύνεση από την αριστοκρατική διπλωματία μας, κατά την μακρά παράδοση του ΥΠ.ΕΞ., και ότι οι συναλλαγές ανάμεσα στο πολυεθνικό κεφάλαιο, το «δαιμόνιο του Έλληνα», ντε, την ορθοδοξία της Αφρικής, και το ελληνικό κράτος και τους εκπροσώπους του περιορίζονται σε διαφανείς δωρεές, αγαθοεργίες και φιλανθρωπίες, ας κλείσουμε με ένα πρεσβευτικό χαϊκού, διά την αγαλλίασιν της ψυχής ημών και υμών:

The beauty of the cloth
embraces the unbreakable
bond between mother and child.