16/6/2011 (;): Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για τη διατύπωση γνώμης για την καταλληλότητα προτεινομένων προς διορισμό στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Αλέξης Δημαράς), στη Διοικούσα Επιτροπή Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων (Δημήτρης Ματθαίου) και στο Συμβούλιο Επιλογής Σχολικών Συμβούλων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Χριστόφορος Χαραλαμπάκης).
Περικυκλωμένοι απόξω, αλλά ατρόμητοι!
grep Alt 
Εντάξει και ο κ. Χαραλαμπάκης όμως το φέρνει πάρα πολύ απ’ έξω, απ’ έξω και στρογγυλεμένα (και ίσως πιο απλοϊκά απ’ οτι θα πέριμενα) οτι δεν είναι θέμα πίστης και απόψεων, είναι πρώτα απο όλα θέμα παρατηρήσεων (δεδομένων)…..Να ένιωσε αμήχανα επειδή ήταν στο «μικροσκόπιο;»…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παραείναι πράος άνθρωπος, κι έχει κάνει και το λάθος να συνομιλεί με στόκους…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι προφανές ότι ο κ. Γεωργιάδης θέλει να μεταφέρει σε πολιτικό και ιδεολογικό πεδίο μία συζήτηση που αφορά επιστημονικά θέματα. Απώτερος σκοπός είναι να δημιουργήσει κλίμα «δίωξης» όσων αρνούνται τα επιστημονικά πορίσματα της γλωσσολογίας και να αφήσει την εντύπωση πως υπάρχει έλλειμμα ελευθερίας. Νομίζω πως έχουμε την πρωτοπορία να ανάγουμε σε πολιτικοιδεολογικό θέμα κάτι ξεκάθαρα επιστημονικό. Βέβαια ο κ. Γεωργιάδης σε επιστημονικό επίπεδο υστερεί, όπως υστερούν και οι συν αυτώ (π.χ. Τζιροπούλου), για αυτό προτιμούν στις εκδόσεις τους να κατηγορούν τα πανεπιστήμια για ανθελληνική συνωμοσία (σας παραπέμπω σε τεύχος του περιοδικού Ελληνική Αγωγή με κεντρικό θέμα τους Ινδοευρωπαίους (ίσως του 2004), όπου ο κ. Γεωργιάδης αναπτύσσει κάποιες απόψεις σχετικά).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κομπογιαννίτες κι επιστήμονες, μπορούν εξίσου εύκολα να βρουν ακροατήριο· οι πρώτοι μάλλον και πιο εύκολα. Αλλά αυτό που σε κάνει έγκυρο είναι οι συνομιλητές, κι όχι το ακροατήριο. Όσο η κάθε Τζιροπούλου, ο κάθε Μπουμπούκος, κι ο κάθε αποκρυπτογράφος του δίσκου της Φαιστού εξακολουθούν να βρίσκουν ακαδημαϊκούς συνομιλητές -και βρίσκουν πολλούς- το παιχνίδι θα το κερδίζουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο Άδωνης Γεωργιάδης χαρακτηρίζεται από τον ιδιαίτερα εξοργιστικό συνδυασμό ημιμάθειας και έπαρσης. Στην αρχή του βίντεο, δηλώνει ότι δεν τίθεται θέμα ως προς την επιστημονική επάρκεια του συνομιλητή του. Ποιο είναι το έμμεσο μήνυμα εδώ; Μα, φυσικά ότι ο ίδιος είναι σε θέση να κρίνει την επιστημονική επάρκεια κάποιου στη γλωσσολογία. Ο υποστηρικτής παρετυμολογιών του τύπου » ‘πλους’ εκ του ‘πλουτς’ » αυτοαναγορεύεται σε κριτή της γλωσσολογικής επάρκειας κάποιου. Στη συνέχεια, κάνει λόγο υποθετικά για κάποιον υποψήφιο σχολικό σύμβουλο, ο οποίος, λέει, δεν αποδέχεται την ινδοευρωπαϊκή θεωρία και τη φοινικική καταγωγή του αλφαβήτου και «δεν πιστεύει ότι η μισή ελληνική γλώσσα είναι δάνεια» (sic).
Για τα δύο πρώτα θέματα ο Άδωνης Γεωργιάδης έχει λάβει τις απαντήσεις του, αλλά το αιώνιο ερώτημά μου είναι αν αδυνατεί να καταλάβει τι του λέμε χρόνια τώρα ή αν κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Ας αρκεστώ σε σύντομα και πρόχειρα σχόλια:
Για το πρώτο θέμα: Η φίλη μου είναι κατά το ήμισυ Ολλανδέζα. Κάναμε λοιπόν πρόσφατα ένα πρόχειρο μάθημα γλωσσολογίας. Της ζήτησα να μου καταγράψει ολλανδικούς τύπους αντωνυμιών, αριθμητικών κ.ά., ώστε να κάνουμε σύγκριση με τους αντίστοιχους γερμανικούς και αγγλικούς. Τι πιστεύουν οι ομοϊδεάτες του Γεωργιάδη; Ότι όλα αυτά τα στοιχεία είναι ελληνικά! Για περισσότερα στοιχεία και επιμέρους κατηγορίες ελληνοκεντρικών αντιλήψεων, παραπέμπω εδώ: http://periglwssio.wordpress.com/2010/12/07/pap/
Για το δεύτερο θέμα: Αυτή η ιστορία ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια από τον Κ. Πλεύρη και οφείλεται καθαρά σε ιδεολογικούς λόγους. Τα ονόματα των γραμμάτων είναι φοινικικά και μόνο παρετυμολογικά μπορούν να συνδεθούν με την ελληνική γλώσσα.
Για το τρίτο σημείο (μάλλον πρόκειται για σημείο και όχι για θέμα) τι να πω; Τι σημαίνει «η μισή ελληνική γλώσσα είναι δάνεια»; Ποια είναι η «μισή» και πώς ορίζεται η «μισή»; Πρόκειται για τις μισές λέξεις του σύγχρονου λεξιλογίου; Αν ναι, ποιος έχει υποστηρίξει ότι οι μισές από αυτές είναι δάνειες; Η Αναστασιάδη-Συμεωνίδη έχει γράψει ότι «σε σύνολο 60.000 περίπου λημμάτων γενικού λεξιλογίου της νεοελληνικής ποσοστό 5% είναι οι δάνειες λέξεις από την αγγλική» (βλ.: http://old.media.uoa.gr/lectures/linguistic_archives/linguistics0506/10_myths/myths_print.html). Όμως, όποιο και αν είναι το ακριβές ποσοστό των δανείων, όχι μόνο των αγγλικών, αλλά και των λοιπών, η γλώσσα δεν περιορίζεται στο λεξιλογικό επίπεδο. Και πάλι δηλ. πάσχει η διατύπωση «η μισή ελληνική γλώσσα». Ό,τι και να πει αυτός ο άνθρωπος, προδίδει την παχυλή του άγνοια για θέματα γλώσσας.
Παρακάτω, ο Γεωργιάδης δηλώνει ότι έχει άποψη σχετικά με την ετυμολογία του ονόματος «Αθηνά». Στο λεξικό Μπαμπινιώτη διαβάζω ότι πρόκειται για προελληνικό, μη ινδοευρωπαϊκό θεωνύμιο, αγνώστου ετύμου, που αβάσιμα συνδέθηκε με το «θνητός» και άλλη μία λέξη. Ο Γεωργιάδης τι θέλει; Αν έχει άλλη άποψη, ας κάνει ανακοίνωση σε κάποιο γλωσσολογικό συνέδριο, ώστε να δεχτεί και κριτική. Υπάρχουν και μη ελληνικές λέξεις, τι να κάνουμε;
Αρνούνται την ινδοευρωπαϊκή καταγωγή της ελληνικής γλώσσας και τη φοινικική καταγωγή του ελληνικού αλφαβήτου, γιατί αυτές οι θεωρίες θίγουν την έννοια της «καθαρότητας» των Ελλήνων και του πολιτισμού τους. Για τον ίδιο λόγο, ενοχλούνται από την ιδέα ότι μια λέξη έχει ξενική ετυμολογική προέλευση, λες και είναι μειωτικό ή περίεργο λαοί που επικοινωνούσαν μεταξύ τους κατά την αρχαιότητα και αργότερα να αλληλοεπηρεάστηκαν και γλωσσικά. Όχι, εμείς είμαστε αμόλυντοι, εμείς είμαστε καθαροί: Γλωσσολογική άγνοια, γλωσσικές προκαταλήψεις και «πατριωτικές» αντιλήψεις που φανερώνουν ανωριμότητα μικρού παιδιού. Και αυτά βέβαια δεν αφορούν μόνο τον Γεωργιάδη, αλλά και τους ομοϊδεάτες του, λ.χ. αυτούς που τον έστειλαν στη βουλή.
Και κάτι ακόμα: Αυτός ο τόσο αγνός υπέρμαχος του πλουραλισμού, ο Άδωνης Γεωργιάδης δηλ., το 2007 αρνήθηκε να δημοσιεύσει στην «Ελληνική Αγωγή» κείμενο που του είχε στείλει καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αποτελούσε κριτική σε ένα αντιεπιστημονικό και αντι-ινδοευρωπαϊκό κείμενο που είχε δημοσιεύσει πρωτύτερα στο ίδιο περιοδικό. Αν χρειαστεί, θα προσκομίσω στοιχεία, αν και δεν θα ήθελα να αναφέρω δημόσια το ονοματεπώνυμο αυτού του εξαιρετικού επιστήμονα μαζί με αυτό του Γεωργιάδη. Του αξίζει κάτι καλύτερο…
Τι μπορεί να γίνει: Διάδοση των διδαγμάτων της γλωσσολογίας, λ.χ. με δημοσίευση γλωσσολογικών κειμένων σε σοβαρά έντυπα. Ενημέρωση και επιμόρφωση των φιλολόγων που διδάσκουν στο σχολείο. Εκπόνηση και έκδοση εργασιών από μεταπτυχιακούς φοιτητές για θέματα όπως αυτά που αναφέρονται στο βίντεο. Να υπάρχει ένας ογκώδης συλλογικός τόμος με αναίρεση διαφόρων παραγλωσσολογικών ισχυρισμών, στον οποίο να παραπέμπουμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευχαριστώ για το κατατοπιστικό σας σχόλιο, Dr Moshe. Ομολογώ ότι με βγάλατε από τον κόπο να υπερασπιστώ την… ελλειπτικότητα της ανάρτησης, για τους πιθανούς ανυποψίαστους αναγνώστες.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το λάθος είναι η επιστημονική συνομιλία με τέτοιους κομπογιαννίτες. Κάτι που δεν είναι αυτονόητο, καθώς, για παράδειγμα, θα συναντήσει κανείς το όνομα της κ.Τζ. δίπλα σε αυτό μελών ΔΕΠ του ΕΚΠΑ σε συνέδρια, κι εκδηλώσεις.
Ο Μπουμπούκος ήταν αναγκασμένος στην εισαγωγή του να μην αμφιβάλει για την επιστημονική εγκυρότητα του κ.Χαραλαμπάκη, καθώς είχαν προηγηθεί και άλλοι ερωτώντες βουλευτές.
Με την ευκαιρία το βίντεο ολόκληρης της συνεδρίασης (265 MB) είναι εδώ:
[video src="http://www.minedu.gov.gr/images/stories/videos/20110616-ad-emy.flv" /]
Είναι για παράδειγμα ενδιαφέρουσα η άγνοια του σχετικού νόμου από πρώην υπουργό παιδείας (Ταλιαδούρο), που θεωρεί ότι ο νόμος ίδρυσε χωριστά Πειραματικά Σχολεία και Πρότυπα Σχολεία, η διαρκής άστοχη μετωνυμία «νομοσχέδιο/σχέδιο-νόμου», αντί για «νόμος», αφού ήταν ήδη δύο βδομάδες δημοσιευμένος στην ΕτΚ, την ώρα της συζήτησης, η «μάχιμη εκπαιδευτικός» εισηγήτρια κ. Ρενταρή, καθηγήτρια αγγλικών με ελάχιστη θητεία σε σχολείο και πολλαπλάσιο χρόνο σε αποσπάσεις, ο τόνος της φωνής του Μπουμπούκου για το πόσο επιζητεί την «σκληρή αξιολόγηση», κ.α…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να διευκρινίσω ότι ΔΕΝ είμαι ο Dr Moshe, αν και …θα ήθελα να είμαι. Εννοώ ότι θα ήθελα να έχω την κατάρτισή του. Μου δίνετε την ευκαιρία να παραπέμψω σε εξαιρετικά κείμενά του για το αλφάβητο:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%91%CE%BB%CF%86%CE%AC%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%BF/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF_2
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%91%CE%BB%CF%86%CE%AC%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%BF/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF_4
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%91%CE%BB%CF%86%CE%AC%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%BF/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF_5
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συγγνώμη για το μπέρδεμα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Stazybo, συμφωνώ με αυτό που λές για τους κομπογιαννίτες και τους επιστήμονες, αλλά σε αυτή τη περίπτωση στους επιστήμονες δεν έχουν δωθεί ίσες ευκαιρίες :-) (Ο άλλος έχει κανάλι, έντυπα, έδρα στη Βουλή, και το δουλεύει και καλά το σύστημα…Πετάει ένα βεγγαλικό και όλοι ασχολούνται με αυτό)
Πιθανότατα υπάρχει όντως κενό στην εκπαίδευση (ή αδιαφορία). Αλλιώς, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν θα έδινε καμία σημασία σε τέτοιες κορώνες και αβάσιμους ισχυρισμούς…Θα ήταν ήδη «θωρακισμένο».
Επίσης, ωραίο το παραπάνω σχόλιο και οι λύσεις που προτείνει (αν και είναι κάπως «κλασικές» :-) )
Θα υποστήριζα σαν προσπάθεια ένα Wiki, ανοιχτό για όλους, με συγγραφείς όπως ο Dr Moshe, ο Τιπουκείτος, ο Σαραντάκος, το Περιγλώσσιο (και άλλοι φυσικά)…Να είναι απλό χωρίς όμως να χάνει την ουσία και να ξεκινάει απο πολύ βασικά πράγματα, ακόμα δηλαδή και απο το τι είναι «επιστημονική μέθοδος». Δεν είναι ανάγκη να είναι «ογκώδες», ας είναι συνοπτικό και ας δίνει αναφορές σε άλλες πηγές, ας είναι δηλαδή, μια καλή αρχή. Είναι ένα δύσκολο πεδίο και αν προσπαθούσε κάποιος (απο απλό ενδιαφέρον) να ψάξει απο το μηδέν και με ελάχιστες γνώσεις για το θέμα, δεν θα ήξερε απο που να αρχίσει (εδώ το ουσιαστικό ψάξιμο είναι δύσκολο ακόμα και όταν ξέρεις δύο πράγματα (!)).
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελέσει βοήθημα για τα σχολεία με ελάχιστα έξοδα (μια και όλοι οι μαθητές πια έχουν νέτμπούκζζζ ;-) )
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ανέκδοτο στο τέλος μου άρεσε! Γέλασα με την καρδιά μου!
Αν δεν έχω χάσει το λογαριασμό, νέτμπουκ πήραν άπαξ οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου της χρονιάς 08-09. Το Σεπτέμβρη θα πάνε Λύκειο, έχοντάς το χρησιμοποιήσει στην τάξη 5-6 φορές το πολύ εκείνη τη χρονιά. Κάποιοι μαγαζάτορες ακόμη περιμένουν πληρωμή για τις επιδοτήσεις…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και για να μη μείνω μόνο να σε αποπαίρνω. Απλά κι ωραία είναι αυτά που προτείνεις, αλλά μάλλον μάταια. Από πού να το πρωτοπιάσω.
Τα γυαλιστερά μπιχλιμπίδια της εθνικής μας ανωτερότητας -ανεξαρτήτως τομέα- πουλάνε παντού. Ακόμη κι εκεί που δεν το περιμένεις. Ξέρεις, για παράδειγμα, πόσες φορές Σαραντάκοι και Χάρηδες κι ακόμη περισσότεροι έχουν στείλει επιστολές απαντητικές σε απίθανα άρθρα για την υπεροχή της ελληνικής γλώσσας σε λεξιλόγιο, κλπ., σε «έγκυρες» φυλλάδες; απ’ την Καθημερινή ως την Ελευθεροτυπία και το Βήμα; Ξέρεις με τι χλευασμό αντιμετωπίστηκαν;
Αν κάνεις μια βόλτα στα blogs.sch.gr ξέρεις πόσους δάσκαλους και καθηγητές, ακόμη και νυν -όχι υποψήφιους- σχολικούς συμβούλους, θα βρεις να εκσπερματίζουν με τον Καραθεοδωρή ως δάσκαλο του Αϊνστάιν, και τα ελληνικά που είναι μόνη οντοκεντρική-τέτοια γλώσσα;
Αν ρωτήσεις 100 ανθρώπους, που έχουν σύνδεση ίντερνετ κι ιμέιλ, πόσο συχνά βλέπουν το τελευταίο, ξέρεις τι μέσο όρο θα βγάλεις; κάπου μια φορά τη βδομάδα, με ελάχιστη διακύμανση.
Αν ρωτήσεις 100 17-18άρηδες, τί ποσοστό του ονλάιν χρόνου τους είναι το ίντερνετ, τι απάντηση θα πάρεις πάλι; πάνω από 85%. Το άλλο 13% είναι youtube…
Δυστυχώς, τηλεόραση και παιχνίδι έχει καταντήσει το ίντερνετ.
Αυτό που προτείνεις θα το βλέπαμε μόνο εμείς, μεταξύ μας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όχι δεν αποπήρθην (!) μην ανησυχείς, απλά κατάλαβα τι είπα τελικά! :-D
Δεν λέω, αυτά τα προβλήματα υπάρχουν…αλλά πρέπει να κάνει αισθητή τη παρουσία του και ο «αντίλογος» κάπως…Αλλιώς, είπαμε, η μυθοπλασία έχει πολύ καλύτερο marketing…είναι εύπεπτα διαθέσιμη απο παντού (έντυπα, τηλεοράσεις, internet, κλπ).
Ας κάνουμε ένα πληθυσμεπιδοτούμενο (τον όρο τον προσφέρω με CC license :-D ) ντοκυμαντέρ για τη γλώσσα, αλλά να είναι διαφορετικό απο τα άλλα, να είναι στα αγγλικά, να είναι γρήγορο και επίκαιρο, να εξηγεί το «πρόβλημα», να εξηγεί τη προσέγγιση, να είναι αντικειμενικό και να αφήνει τον θεατή να καταλάβει τουλάχιστον τι είναι παράλογο και τι…ρομαντικό. Αυτό βέβαια θέλει λίγα λεφτά παραπάνω απο το Wiki :-) (Α και να μην έχει καθηγητάδες να μιλάνε σε 4λεπτα με φόντο βιβλιοθήκες!….Γιατί αμα είναι έτσι, το κάνουμε και podcast!)
Δεν μπορεί, μια μαγιά στους 12-15άρηδες υπάρχει…Γι’ αυτούς θα είναι περισσότερο το wiki…Και για τους «μεταξύ μας» βέβαια…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να το κάνουμε! Ένα Hitler Downfall Meme είχα σκαρώσει ο έρμος, το είδαμε εκατό νοματαίοι, έγινε μια ψιλοβαβούρα στο buzz, και τίποτε παραπέρα· στατιστικά στο youtube και το wordpress για γέλια… Και μετά μας πήρε παραμάζωμα κι η Κονσταντίν…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ok
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σχετικά με την καταγωγή του ελληνικού αλφαβήτου, βλ. περισσότερα εδώ:
http://periglwssio.blogspot.com/2006/12/blog-post.html
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παράθεμα: «άδωνις ινδοφοινικοφάγος –στον πάγκο, ιωαννίδης…» « ΠΕΡΙΓΛΩΣΣΙΟ
Παράθεμα: «άδωνις ινδοφοινικοφάγος –στον πάγκο, ιωαννίδης…» (2) « ΠΕΡΙΓΛΩΣΣΙΟ
Παράθεμα: Άδωνις ινδοφοινικοφάγος -στον πάγκο, Ιωαννίδης… | Γονείς σε Δράση
Την Πέμπτη 28/7 σε επανάληψη στη ΝΕΤ ένα παλιό Μονόγραμμα για τον Χριστόφορο Χαραλαμπάκη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έγκλημα ιδιαιτέρως ειδεχθές θα πρέπει να είχε διαπράξει στην προηγούμενη ζωή του ο Κος Χαραλαμπάκης για να υποστεί τέτοιο μαρτύριο. Όσο για τη γλωσσολογική επιτροπή της οποίας είναι υπέρμαχος ο μπουμπούκος, να τον δω με σχολική ποδιά και μετά ας αποδημήσω εις Κύριον!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα ως γνωστόν, ο μπουμπούκος έτσι κι αλλιώς διευθύνει σχολήν ελληνικής αγωγής με σταρς, όπως η Τζιροπούλαινα… Οπότε, η ποδιά είναι στάνταρντ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ρωτάει ο Πανυπέρβλαξ Μπουμπούκος για την περίπτωση που κάποιος είναι καταρτισμένος αλλά δεν πιστεύει ότι η ελληνική είναι μια ΙΕ γλώσσα.
Ρε Πανυπέρβλακα ολιγηπελή και αδαή μπουμπούκο … όποιος είναι έστω και ελάχιστα ακταρτισμένος δεν μπορεί παρά να συνειδητοποιήσει ότι η Ελληνική είναι μια ΙΕ γλώσσα και μάλιστα μία από τις πιο συντηρητικές.
Λοιπόν, επειδή είμασταν μέχρι προσφάτως και η χώρα της ΕΕ με το χαμηλότερο IQ (δεν βελτιωθήκαμε, απλά μπήκε τον Ιούλιο η Κροατία που είχε χαμηλότερο και γίναμε προτελευταίοι) θα ήθελα να κάνω πιο «λιανή» για τον απλό κόσμο την απάντηση του κυρίου Χαραλαμπάκη ότι «λέξεις δανείζονται, ρίζες δεν δανείζονται».
Η βασική ΙΕ ρίζα που δηλώνει άρνηση είναι η *ne . H ρίζα αυτή μέσα από το ΙΕ ablaut έχει και έναν μηδενικό βαθμό (μηδενικός βαθμός θα πει η ρίζα χωρίς το «ε» που είναι το βασικό φωνήεν των ΙΕ ριζών λ.χ. πετ-άω > πτ-ερόν, πτ-ηνόν, δο-τέρ-ς > δοτήρ αλλά δό-τρ-ια και δό-τερ-ια > δότειρα μετά από μετάθεση) ο οποίος συμβολίζεται με *n (επειδή η ιστοσελίδα δεν σηκώνει γλωσσολογικά σύμβολα θα το συμβολίσω *n. εδώ) κάτω από το οποίο υπάρχει ένα μικρό κυκλάκι που δηλώνει ότι το σύμφωνο έχει γίνει «ένηχο» (resonant).
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/ne#Proto-Indo-European
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/n%CC%A5-#Proto-Indo-European
Το «όχι» στις περισσότερες ΙΕ γλώσσες κατάγεται από αυτή τη ρίζα (no, ne , nein κλπ). Από εκεί και μετά, η κάθε ΙΕ γλώσσα ανέπτυξε ένα δικό της φωνήεν στον μηδενικό βαθμό *n. . Στην ελληνική, ο τελευταίος έδωσε το γνωστό μας στερητικό α(ν)- (α-νίκητος, αν-ώνυμος, αν-υπεράσπιστος κλπ), στην Λατινική το στερητικό in- (in+mortalis > immortalis, in+visibilis > invisibilis, in+rationalis > irrationalis κλπ.), στην Αγγλική το στερητικό un- (λ.χ. unwise, unhealthy, undead).
Μερικές φορές, οι ίδιες ή και άλλες γλώσσες χρησιμοποίησαν τον πλήρη βαθμό *ne- για την παραγωγή «στερητικών» αντιθέτων. Έτσι, στην ομηρική ελληνική ο ανώνυμος είναι νώνυμνος ( νεέπιος > νήπιος «αυτός που δεν μπορεί ακόμα να μιλήσει»), νηλεής (νε-ελεής = χωρίς έλεος), ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η έλλειψη ανέμου λέγεται νηνεμία (νε-ανεμία). Έτσι από την ρίζα *h3lem- σπάω παράγονται το ελληνικό επίθετο νωλεμής = αδιάκοπος, ακατάπαυστος, το αγγλικό lame = «κουτσός» ~ «με σπασμένο πόδι», ενλώ σε μια σλαβική γλώσσα όπως η Σερβο-Κροατική παράγεται το ρήμα lomiti «σπάω», το ουσιαστικό pre-lom = «κάταγμα», αλλά και το «στερητικό» σύνθετο επίθετο ne-lomljiv = «ά-θραυστος» (συγκρίνετε την μορφολογική ομοιότητα με το ελληνικό νωλεμής, αλλ΄΄α και την σημασιολογική γειτνίαση των εννοιών α-διάκοπος και ά-θραυστος). Στα λατινικά, ο πλήρης βαθμός *ne- απαντά στην λέξη necessitas = ανάγκη (ne+cedere = αυτό που δεν μπορείς να παραχωρήσεις/αποσπαστείς). Η ελληνική λέξη ανάγκη με τη σειρά της περιέχει 2 φορές την ρίζα στον μηδενικό της βαθμό *n. : *n.-n.-ka > an-an-ka > ανάγκη (αττικοϊωνιστί) και ανάγκα (λοιπές αρχαίες διάλεκτοι). Η διπλή άρνηση στην λέξη ανάγκη υποδηλώνει το «ουκ άνευ» δηλαδή, παρόμοια με την λατινική, «αυτό χωρίς το οποίο δεν μπορείς».
Από τα παραπάνω παραδείγματα, σε κάθε νοήμονα άνθρωπο φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι παραπάνω γλώσσες έχουν κληρονομήσει κάποιες κοινές ρίζες από έναν κοινό τους πρόγονο (ΠΙΕ = πρωτο-ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα) οι οποίες αναπτύχθηκαν στην συνέχεια ανεξάρτητα σε κάθε γλώσσα.
Έτσι στα αγγλικά η λέξη adimentional είναι σαφώς λόγια δάνεια λέξη που περιέχει το ελληνικό στερητικό «α» και το λατινικό dimentio (αιτιατική dimentionem > νέα ονομαστική στην ύστερη «δημώδη» λατινική dimentione) = «διάσταση», όπως και το irresistible είναι επίσης δάνεια λέξη από τα λατινικά μιας και περιέχει το λατινικό στερητικό in και το θέμα του λατινικού ρήματος resistere = αντιστέκομαι. Από την άλλη το αγγλικό επίθετο unbreakable περιέχει το καθαρό αγγλικό στερητικό un (ΙΕ συγγενής του ελληνικού στερητικού α(ν) και του Λατινικού in), το καθαρό αγγλικό ρήμα break (IE συγγενής του λατινικού frangere = σπάω), αλλά το δανεισμένο από την λατινική επίθημα -abilis. H λέξη unbroken, από την άλλη, είναι καθαρά αγγλική, δηλαδή κατάγεται εξ ολοκλήρου από ΙΕ ρίζες οι οποίες εισήλθαν στην Πρωτο–Γερμναική και από εκεί στηνΠαλαιά και Νέα Αγγλική.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στοιχειώδης Εισαγωγή στην Ινδο-Ευρωπαϊκή (ΙΕ) γλωσσολογία και στην πρώιμη ιστορία της Ελληνικής γλώσσας
1) ΠΕΡΙ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ
Εάν κοιτάξουμε την πανίδα του πλανήτη σίγουρα θα θαυμάσουμε την άσπετη ποικιλομορφία της. Μέσα σε αυτήν την ποικιλία όμως παρατηρούνται και κάποιες ομοιότητες. Το είδος μας είναι ο Homo Sapiens και όλοι μας είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε έναν άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα. Βέβαια, όταν παρατηρούμε την ανατομία του ανθρώπου παρατηρούμε ομοιότητες ΄με κάποια άλλα ζώα. Λ.χ. τόσο ο άνθρωπος όσο και ο γορίλας έχουν αντιτακτό το μεγάλο δάκτυλο (αντίχειρας). Τόσο η γυναίκα όσο και η σκύλα έχουν γαλακτοχόους μαστικούς αδένες με τους οποίους θηλάζουν τα μικρά τους. Τόσο ο άνθρωπος όσο και το σκουμπρί έχουν σπονδυλική στήλη ενώ, τόσο ο άνθρωπος όσο και ο βάτραχος έχουν 4 άκρα.
Που οφείλονται αυτές οι ομοιότητες; Ο μόνος ειδοποιός μηχανισμός της φύσης είναι η εξέλιξη. Οργανισμοί που αρχικά ανήκουν στο ίδιο είδος, σιγά σιγά απομονώνονται γενετικά, δηλαδή παύουν να ζευγαρώνουν μεταξύ τους και, ζώντας σε διαφορετικά περιβάλλοντα, σιγά σιγα προσαρμόζονται διαφορετικά μέσα από το μηχανισμό της φυσικής επιλογής. Συνέπεια αυτής της απομόνωσης και απόκλισης είναι η βαθμιαία συσσώρευση γενετικών διαφορών οι οποίες εκφράζονται φαινοτυπικά μέσα από την ποικιλία. Με τον καιρό, οι απομονωμένοι πληθυσμοί έχουν αλλάξει τόσο το γενετικό τους υλικό ώστε η αναπαραγωγή τους καθίσταται αδύνατη. Αυτό σημαίνει ότι έχουν γίνει δυο νέα είδη. Έτσι λ.χ. ενώ ο σκύλος (Canis Lupus Familiaris) και ο λύκος (Canis Lupus Lupus) ανήκουν ακόμη στο ίδιο είδος και, κατά συνέπεια, μπορούν ακόμα να σχηματίσουν γόνιμους απογόνους εάν ζευγαρώσουν, το ίδιο δεν ισχύει για το άλογο και τον γάιδαρο. Το μουλάρι που προκύπτει από το ζευγάρωμά των δύο είναι στείρο. Αυτό είναι η βιολογική απόδειξη ότι άλογο και γάιδαρος είναι πλέον δύο διαφορετικά είδη.
Αυτή η κοινή καταγωγή των διαφορετικών ειδών από κάποιο κοινό πρόγονο που ενδεχομένως έχει πάψει ΄πλέον να υπάρχει εξηγεί τις ομοιότητες μεταξύ των ειδών. Αυτό ονομάζεται ΦΥΛΟΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ. Έτσι ο άνθρωπος και ο γορίλας έχουν αντιτακτό το μεγάλο δάκτυλο γιατί είναι και οι δύο ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΑ και, κατά συνέπεια, κατάγονται από έναν κοινό πρόγονο όλων των πρωτευόντων ο οποίος σε κάποια φάση ανέπτυξε αντιτακτό αντίχειρα και κληροδότησε αυτήν του την ιδιότητα στους απογόνους του. Η γυναίκα και η σκύλα έχουν και οι δύο μαστικούς αδένες γιατί και τα δύο είδη είναι ΘΗΛΑΣΤΙΚΑ και, κατά συνέπεια, κατάγονται από έναν κοινό πρόγονο όλων των θηλαστικών ο οποίος σε κάποια φάση ανέπτυξε μαστικούς αδένες τους οποίους κληροδότησε στους απογόνους του. Ο άνθρωπος και το σκουμπρί έχουν και οι δύο σπονδυλική στήλη επειδή και τα δύο είδη είναι ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΑ και, κατά συνέπεια, κατάγονται από έναν κοινό πρόγονο όλων των σπονδυλωτών ο οποίος σε κάποια φάση ανέπτυξε σπονδυλική στήλη και κληροδότησε την ιδιότητά αυτή στους απογόνους του. Τέλος, ο άνθρωπος και ο βάτραχος έχουν και οι δύο 4 άκρα επειδή και τα δύο είδη ανήκουν στα ΤΕΤΡΑΠΟΔΑ και, κατά συνέπεια, κατάγονται από έναν κοινό πρόγονο όλων των τετραπόδων, ο οποίος σε κάποια φάση ανέπτυξε 4 άκρα και κληροδότησε αυτήν την ιδιότητα στους απογόνους του.
Με άλλα λόγια, χωρίς να χάνει τίποτε από την ιδιαιτερότητά του, ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα και Homo Sapiens (είδος) και Πρωτεύον (τάξη) και Θηλαστικό (ομοταξία) και Τετράποδο (υπερομοταξία) και Σπονδυλωτό (υπερσυνομοταξία).
2) ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΦΥΛΟΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ
Στα Ομηρικά έπη, το ανθρώπινο γένος συχνά ονομάζεται «μέροπον», γιατί έχει «μερισμένη την οπή του», δηλαδή δεν είναι ένα ομόγλωσσο σύνολο, αλλά τα μέλη του έχουν διαμερισμένες τις φωνές του. Με άλλα λόγια το ανθρώπινο γένος χαρακτηρίζεται από γλωσσική ποικιλότητα.
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Dme%2Froy
Ενώ ο σκύλος έχει το ίδιο μονότονο γαύγισμα σε όλα τα μέρη της γης και το άλογο έχει το ίδιο χρεμέτισμα σε όλα τα μέρη της γης, η γλώσσα του ανθρώπου εμφανίζει γεωγραφική ποικιλομορφία. Η ποικιλομορφία αυτή πολλές φορές εδρεύει πάνω σε ένα «γλωσσικό συνεχές». Ένα τέτοιο γλωσσικό συνεχές είναι το Λατινογενές. Πριν την κωδικοποίηση των «πρότυπων εθνικών γλωσσών» κάθε περιοχή σε αυτό το συνεχές μιλούσε την δική του επιχώρια διάλεκτο η οποία καταγόταν από την εκάστοτε επιχώρια ποικιλία της δημώδους λατινικής που μιλιώταν κατά την ύστερη αρχαιότητα. Ξεκινώντας από την Σικελία κάποιος μπορούσε να ανέβει την Ιταλική χερσόνησο, μετά να διασχύσει προς δυσμάς την Γαλλία, από εκεί να περάσει στην Ισπανία και, στο τέλος, να φτάσει στην Πορτογαλία. Η γλωσσική αλλαγή που θα παρατηρούσε κινούμενος από χωριό σε χωριό θα ήταν ομαλή και βαθμιαία. Οσο πιο κοντά δυο χωριά ήταν επί αυτού του συνεχούς τόσο πιο όμοιες θα ήταν οι γλωσσικές τους ποικιλίες, ενώ όσο μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ δύο χωριών τόσο πιο αισθητή γίνεται η γλωσσική τους ετερότητα λόγω συσσώρευσης γλωσσικών διαφορών. Όταν οι διαφορές είναι λίγες, η αλληλοκατανόηση παραμένει δυνατή έστω και εάν οι γλωσσικές ποικιλίες δεν είναι ακριβώς πανομοιότυπες. Όσο οι διαφορές συσσωρεύονται τόσο πιο δύσκολη γίνεται η αλληλοκατανόηση. Έτσι, ενώ οι διάφορες διάλεκτοι της βόρειας Ιταλίας είναι αρκετά αλληλο-καταληπτές, το ίδιο δεν ισχύει μεταξύ βορείων και νοτίων Ιταλικών διαλέκτων ή ενώ κάποιος βαθμός (ημι-)καταληψίας μπορεί να παρατηρηθεί μεταξύ των Ιταλικών και Ισπανικών διαλέκτων ή μεταξύ των Ισπανικών και Πορτογαλικών διαλέκτων, δεν ισχύει το ίδιο εάν συγκρίνουμε τις Γαλλικές διαλέκτους με τις Ιταλικές ή τις Ισπανικές. Με άλλα λόγια, δημιουργείται η εμπειρική εντύπωση ότι τα Ισπανικά είναι περισσότερο κοντά στα Πορτογαλικά απ΄ότι είναι στα Ιταλικά και ότι είναι περισσότερο κοντά στα Ιταλικά απ΄ότι είναι στα Γαλλικά.
Το λατινογενές δεν είναι το μόνο γλωσσικό συνεχές που υπάρχει στην Ευρώπη. Υπάρχουν επίσης το Γερμανικό και το Σλαβικό. Τα Γερμανικά, τα Ολανδικά, τα Αγγλικά και οι Σκανδιναβικές γλώσσες σχηματίζουν το πρώτο, ενώ οι διάφορες σλαβικές γλώσσες σχηματίζουν το δεύτερο. Όπως το λατινογενές συνεχές προέκυψε μέσα από την γεωγραφική διάσπαση μιας αρχικά κοινής Λατινικής γλώσσας, έτσι και τα άλλα δύο συνεχή προέκυψαν μέσα από την σταδιακή γεωγραφική διαφοροποίηση μιας αρχικά κοινής Πρωτο-Γερμανικής και μιας αρχικά κοινής Πρωτο-Σλαβικής γλώσσας. Αντίθετα με την περίπτωση της Λατινικής η οποία είναι ιστορικά καταγεγραμμένη γλώσσα, η πρωτο-γερμανική και η πρωτο-σλαβική δεν είναι ιστορικά καταγεγραμμένες γλώσσες επειδή απλά έτυχε να μιλιούνται σε τόπους και περιόδους όπου οι ομιλούντες πληθυσμοί δεν είχαν αναπτύξει συστήματα γραφής. Παρόλα αυτά, μέσα από την ενδελεχή εξέταση των καταγεγραμμένων θυγατρικών τους γλωσσών, οι γλωσσολόγοι είναι σε θέση να ανασυνθέσουν τις μητρικές πρωτο-γλώσσες μέσα από την λεγόμενη Συγκριτική Μέθοδο (comparative method). Στα ιταλικά η φωτιά είναι fuoco ενώ στα ισπανικά fuego. Γνωρίζουμε ότι και τα δύο κατάγονται από το λατινικό fòcus. Ο μηχανισμός διαφοροποίησής τους είναι επίσης γνωστός. Σε κάποια φάση κατά την ύστερη αρχαιότητα (300-500 μ.Χ.) η λατινική έχασε τα παλαιά της μακρά φωνήεντα και σχημάτισε καινούρια μακρά φωνήεντα στις τονιζόμενες συλλαβές τα οποία, στην συνέχεια υπέστησαν Διφθογγοποίηση. Έτσι επειδή το /o/ στο λατινικό focus ήταν τονισμένο εξελίχθηκε σε μακρό /o:/, το οποίο στην συνέχεια υπέστη στις μεν ισπανικές ποικιλίες σταθερή διφθογγοποίηση προς /ue/, στις δε ιταλικές λιγότερο σταθερή διφθογγοποίηση προς /uo/. Αυτή η διαφορά «σταθερότητας» στην φωνολογική αλλαγή εξηγεί γιατί λ.χ. στην Ισπανική τα λατινικά pòrta (πύλη) και pòrtus (λιμάνι) εξελίχθηκαν όπως το fuego «κανονικά» σε puerta και puerto (λ.χ. Puerto Rico), ενώ στα Ιταλικά οι εν λόγω λέξεις δεν ακολούθησαν την εξέλιξη του fuoco, αλλά έδωσαν τα porta και porto. Εφαρμόζοντας ανάλογες μεθόδους, ξεκινώντας λ.χ. από τις σλαβικές λέξεις για την αγελάδα και το κάστρο/πόλη μπορούμε να ανασυνθέσουμε την πρωτο-σλαβική μορφή αυτών των λέξεων και να σκιαγραφήσουμε την εξέλιξή τους στο χρόνο. Στις νοτιοσλαβικές γλώσσες (Βουλγαρική, Σερβο-Κροατική, Σλοβενική) η αγελάδα είναι krava και το κάστρο/πόλη grad, ενώ στις Ανατολικές σλαβικές γλώσσες (Ρωσική, Ουκρανική, Λευκορωσική) οι αντίστοιχες λέξεις είναι korova και gorod. Από εκεί και μετά γνωρίζουμε ότι οι Βαλτικές γλώσσες (Λιθουανική, Λετονική) είναι οι πιο συναφείς γλώσσες με τις σλαβικές και η αγελάδα στα Λιθουανικά είναι karva. Γνωρίζουμε επίσης ότι η παλαιότερη καταγεγραμμένη σλαβική γλώσσα είναι η Παλαιο-εκκλησιαστική Σλαβωνική (OCS, Old Church Slavonic) η οποία κωδικοποιήθηκε από τους Κύριλλο και Μεθόδιο τον 9ο αιώνα από τις νοτιοσλαβικές ποικιλίες που ομιλιόταν γύρω από την περιοχή της Θεσσαλονίκης. Η αγελάδα και το κάστρο στην OCS είναι krava και gradŭ, ενώ από τα πρώιμα σλαβικά τοπωνύμια του ελλαδικού χώρου όπως τα Καρδίτσα, Γάρδιτσα, Γαρδίκι που περιέχουν τον όρο «κάστρο» συνειδητοποιούμε ότι οι νότιοι σλάβοι όταν εισήλθαν στην Βαλκανική έλεγαν karva (όπως οι Λιθουανοί) και gardŭ. Από όλα αυτά τα στοιχεία και άλλα παρόμοια, μπορούμε να σκιαγραφήσουμε την παρακάτω φωνολογικη εξέλιξη:
i) Όταν οι Σλάβοι ήταν συγκεντρωμένοι στην κοιτίδα τους (Urheimat) μιλούσαν μια κοινή Πρωτο-σλαβική γλώσσα η οποία γειτνίαζε με την Πρωτο-Βαλτική «αδελφή» της με την οποία είχε την ίδια Πρωτο-Βαλτο-Σλαβική «μητέρα». Σε αυτή την φάση και οι δύο γλωσσικές ομάδες έλεγαν την αγελάδα *karva, ενώ οι Πρωτο-σλάβοι έλεγαν το κάστρο *gardŭ.
ii) Η Πρωτο-σλαβική γλώσσα διασπάστηκε σε θυγατρικές όταν οι ομιλητές της διασπάρθηκαν προς διαφορετικες κατευθύνσεις. Οι πρόγονοι των νότιων Σλάβων εισήλθαν στα Βαλκάνια λέγοντας karva και gardŭ περί το 600 μ.Χ. . Κατά το 750 μ.Χ. περίπου το πρώιμο πρωτοσλαβικό /a/ εξελίχθηκε στο ύστερο πρωτοσλαβικό /o/ σε όλον το σλαβικό κόσμο (αυτός είναι ο λόγος που οι Σλάβοι ξέρουν τις πόλεις Θεσσαλονίκη/Σαλονίκη, Καστοριά και Salonae σαν Solun, Kostur, Solin, αλλά και τον αρχαίο ποταμό Alutus της Ρουμανίας σαν Olt). Το αποτέλεσμα ήταν τα πρώιμα πρωτο-σλαβικά karva, gardŭ να γίνουν korva και gordŭ αντίστοιχα σε όλον τον σλαβικό κόσμο περί το 750 μ.Χ. . Από εκεί και μετά, κατά την περίοδο 750-850 μ.Χ. ακολουθεί η διάσπαση της πρωτο-σλαβικής σε τρεις θυγατρικούς κλάδους:=
α) Τον νότιο σλαβικό κλάδο ο οποίος πραγματοποίησε την λεγόμενη εκτατική «μετάθεση των υγρών» και στα χρόνια του Κύριλλου και Μεθόδιου κατέληξε να λέει τα korva και gordŭ σαν krava και gradŭ και σήμερα σαν krava και grad.
β) Τον δυτικό σλαβικό κλάδο (Πολωνικά, Σόρβικα, εν μέρη Τσεχο-Σλοβακικά) ο οποίος πραγματοποίησε ανεκτατική «μετάθεση των υγρών» και κατέληξε να λεέι krova, grod/hrod.
γ) Τον ανατολικό σλαβικό κλάδο ο οποίος πραγματοποίησε πλειοφωνία αντί για μετάθεση των υγρών και κατέληξε να λέει korova και gorod.
Με τα παραπάνω δείξαμε πως είναι δυνατόν να ανασυνθέσουμε μία ακατάγραπτη μητρική πρωτο-γλώσσα από την συγκριτική μελέτη των καταγεγραμμένων θυγατρικών της γλωσσών. Είδαμε ότι οι σλαβικές γλώσσες έχουν μια Πρωτο-σλαβική μητέρα και ότι αυτή η μητέρα έχει μια Πρωτο-Βαλτική αδελφή με την οποία συμμερίζεται μια Πρωτο-Βαλτοσλαβική μητέρα. Η τελευταία έτσι όπως την ανασυνθέτουμε έχει πολλές ομοιότητες με την ανασυνθεμένη Πρωτο-Γερμανική γλώσσα η οποία μας επιτρέπει να μιλάμε για μια κάποτε κοινή Πρωτο-Γερμανοβαλτοσλαβική γλώσσα. Ανάλογοι κλάδοι είναι ο Ινδο-Ιρανικός, ο Ιταλο-Κελτικός κλπ.
Τελικά, μέσα από την Συγκριτική Μέθοδο και την Φυλογενετική Συγγένεια φτάνουμε να εξηγούμε τις δομικές ομοιότητες ενός μεγάλου αριθμού γλωσσών από την Αγγλία μέχρι την Ινδία με την παραδοχή ότι οι γλώσσες αυτές είναι «αδελφές» μεταξύ τους και «θυγατρικές» ως προς τον κοινό τους πρόγονο. Τον πρόγονο αυτόν τον ονομάζουμε Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαϊκή γλώσσα (ΠΙΕ) και τις θυγατέρες αυτής Ινδο-Ευρωπαϊκές γλώσσες (ΙΕ).
3) Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΩΣ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Οι λέξεις ὄνομα, ἅλας, πατήρ, μήτηρ, ὕδωρ, νυξ/νυκτός, πούς/ποδός, γένος, καρδιά ή κήρ και οι αριθμοί δύο, τρία, ἑξι, ἑπτά, δέκα στα λατινικά είναι nomen, sal, pate:r, ma:te:r (to : δηλώνει μακρό φωνήεν), aqua, nox/noctem,pe:s/pedis, gener, co:r και duo, tris, sex, septem, decem, ενώ στα αγγλικά είναι name, salt, father, mother, water, night, foot, kin, heart και two, three, six, seven, ten.
Κάποιος εύκολα παρατηρεί την μορφολογική αλλά και σημασιολογική ομοιότητα ανάμεσά τους όταν αυτή υπάρχει. Έτσι ενώ το ὔδωρ δεν φαίνεται να σχετίζεται με το aqua, από την άλλη έχει μια ομοιότητα με το water.Επίσης παρατηρούμε ότι οι όποιες διαφορές μεταξύ ομοίων λέξεων δεν είναι τυχαίες αλλά υπακούουν κάποιους «κανόνες αντιστοιχίας». Έτσι, εκεί που η ελληνική και η λατινική εμφανίζουν p,t,k η αγγλική συνήθως εμφανίζει f,th,h:
λ.χ τα πατήρ, πούς/ποδός , pate:r, pe:s/pedis αντιστοιχούν στα father,foot
τα πατήρ, μήτηρ, τρία , pate:r, ma:te:r, tris αντιστοιχούν στα father, mother, three
τα καρδιά, κήρ, co:r αντιστοιχούν στο heart
Εκεί που η ελληνική και η λατινική εμφανίζουν g,d η αγγλική εμφανίζει k,t (λ.χ. τα γένος,gener αντιστοιχούν στο kin και τα ποῦς/ποδός, δύο, δέκα, ύδωρ,, pe:s/pedis, duo, decem αντοιστοιχούν στα αγγλικά foot, two, ten, water)
Εκεί που η λατινική και η αγγλική ξεκινούν με /s/, η ελληνική εμφανίζει δασεία /h/ (sal,sex,septem ,, salt,six,seven αλλά hάλας,hέξι, hεπτά)
Αυτοί οι «κανόνες αντιστοιχίας» εξηγούνται μέσα από την φυλογενετική συγγένεια εάν δεκτούμε ότι οι γλώσσες αυτές έχουν κληρονομήσει κάποιες κοινές ρίζες και από εκεί και μετά, η κάθε γλώσσα έχει ακολουθήσει συγκεκριμένους φωνολογικούς κανόνες τους οποίους αναπαρήγαγε κάθε φορά που σε κάθε ρίζα συναντούσε το ίδιο φώνημα. Αυτοί οι καθολικοί φωνολογικοί κανόνες της κάθε γλώσσας είναι που κάνουν δυνατή την αντιστοίχιση συγγενικών λέξεων με την Συγκριτική Μέθοδο. Οι ομοιότητες μεταξύ των συγγενικών γλωσσών δεν είναι μόνον φωνολογικές, αλλά καλύπτουν όλο το γλωσσολογικό φάσμα (φωνολογία, μορφολογία, σύνταξη, γραμματική, λεξικό).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Μπουμπούκο είσαι Πανυπέρβλαξ !!!!!!!!!!!!!»,
το υλικό σας είναι κρίμα να χαραμίζεται σε σχόλια σε ένα ιστολόγιο που δεν πατάει κανείς. Ευχαριστώ για τα σεντόνια, αξίζουν μια θέση σε δικό σας ιστολόγιο, μην τα χαραμίζετε άλλο εδώ -ούτε τα θαυμαστικά σας (υπάρχει το φέισμπουκ γι’ αυτά).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!