Hellenic Parliament Stars (feat.Tarsecha) – The Sea The Sea!

21-05-2010 ΕΙΔΙΚΗ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ
Ειδική Συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, με αφορμή τον εορτασμό της Ευρωπαϊκής Ημέρας της Θάλασσας, αφιερωμένη στη Θάλασσα και τη Ναυτιλία.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ (ΠΑΣΟΚ): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εγκαθίδρυση της ημέρας της θάλασσας ήταν μια πρωτοβουλία της Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κας Ρόδη Κράτσα…

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΛΑΚΙΩΤΑΚΗΣ (ΝΔ): […] η ναυτιλία μας είναι ένας από τους δύο βασικούς πυλώνες της εθνικής μας οικονομίας, αφού συνεισφέρει πάνω από 18.000.000.000 ευρώ στο εθνικό μας εισόδημα και εξασφαλίζει πάνω από διακόσιες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ (ΚΚΕ): Ο ελληνόκτητος στόλος, τα πλοία άνω των χιλίων κόρων ολικής χωρητικότητας, έφτασαν το 2010 στα 3.996 και 258 εκατομμύρια τόνους dead weight, νεκρού βάρους. Σε σχέση με το 1990 τα πλοία αυξήθηκαν κατά 1.570 και το τονάζ κατά 175 εκατομμύρια τόνους. Ο ελληνόκτητος στόλος αποτελεί περίπου το 14,9% του παγκόσμιου τονάζ. Οι εφοπλιστές έχτισαν όλα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες πλοία σε ξένα ναυπηγεία. Τα τελευταία χρόνια η κερδοφορία είναι πρωτοφανής. Μέχρι το 2008 οι ναύλοι σε ορισμένες κατηγορίες πλοίων έφτασαν ακόμη και τα 150 χιλιάδες δολάρια την ημέρα. Ακόμη και σήμερα που η καπιταλιστική κρίση επέδρασε αρνητικά στην πορεία των ναύλων, υπάρχει κερδοφορία. Οι εφοπλιστές έχουν δώσει παραγγελίες περίπου για 800 νεόκτιστα πλοία και αγοράζουν επίσης πολλά πλοία από δεύτερο χέρι. Χορός δισεκατομμυρίων δολαρίων. […] Οι θέσεις εργασίας από 52 χιλιάδες περίπου το 1980, συρρικνώθηκαν κάτω από τις 20 χιλιάδες. Ο κατώτερος μισθός παραμένει σήμερα, το 2010, στα 694 ευρώ, κάτω και από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας και η κατώτερη σύνταξη του ΝΑΤ είναι στα 400 ευρώ. Γιατί η ναυτεργατική πολιτική οδήγησε το έλλειμμα του ΝΑΤ πάνω από το 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ.

ΒΑΪΤΣΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΤΟΣ (ΛΑΟΣ, ΣΤ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): … Κυρία Υπουργέ, που μας τιμάτε με την παρουσία σας με τέτοια μέρα, νομίζω ότι αυτοδικαίως –γιατί αυτόματα μας έρχεται στο νου όταν μιλάμε για τη ναυτιλία, για τη ναυτοσύνη– ο Πειραιάς θα έπρεπε να ξεκινούσε τη μέρα αυτή και θα έπρεπε η τάξη να αλλάζει, να είναι Πειραιώτης ο Βουλευτής ή η έδρα του Πειραιά.

Το λέω αυτό γιατί όταν ήμουν παιδί, θυμάμαι ότι οι μισοί συμμαθητές μου πήγαιναν σε ναυτικές σχολές. Έγιναν καπεταναίοι, μηχανικοί και όλοι αυτοί οι άνθρωποι τόνωσαν την ελληνική οικονομία και τίμησαν το όνομα της Ελλάδας. Ήταν οι καλύτεροι μαθητές και τα καλύτερα παιδιά στο σχολείο και στην παρέα.

Σήμερα όλες αυτές οι μικρές ιδιωτικές –θα μου επιτρέψετε να πω- Ναυτικές Ακαδημίες δεν υπάρχουν πια στην Ελλάδα. Υπάρχουν όμως αυτές οι Ναυτικές Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού, για τις οποίες θα πρέπει να κάνουμε πράγματα περισσότερα με νέες υποδομές, ολοκληρωμένο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, με εξειδικευμένο και έμπειρο διδακτικό προσωπικό.

Με μια τέτοια αναβαθμισμένη ναυτική κατάρτιση θα είναι σε θέση να προσελκύσει νέα παιδιά και θα μπορέσει να διασφαλίσει τις καλύτερες επαγγελματικές προοπτικές και μια συνέχεια σε αυτόν τον τομέα, που ως έθνος ποντοπόρο οφείλουμε να συνεχίσουμε την καταγραφή που έχουμε μέσα στο DNA μας αυτής της γνώσης της θάλασσας και της αγάπης του υγρού στοιχείου.

Εγώ σαν Πειραιώτης γιατρός θα θυμίσω στην ομήγυρη των συναδέλφων αυτού του ιερού Κοινοβουλευτικού Χώρου ότι όλη η ζωή έχει προέλθει από τη θάλασσα. Το ξέρουμε όλοι. Εμείς κολυμπάμε μέσα σε ένα νερό, μέσα σε μια θάλασσα αγάπης μέχρι να έρθουμε στη ζωή αυτή.

Θυμάμαι το πρώτο ποίημα που με συγκίνησε. Ήταν η Μαρίνα των Βράχων, του Οδυσσέα Ελύτη το «έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη. Μα πού γύριζες; Ολημερίς στη σκληρή ρέμβη τις τρικυμίες και τις θάλασσες εγύρευα».

Η θάλασσα για την Ελλάδα είναι –όχι έρωτας μονάχα- η ευμάρεια, είναι η ευτυχία, ο πλούτος, είναι ό,τι καλό μας έχει δοθεί μέχρι σήμερα και όχι μόνο από την Αθηναϊκή Δημοκρατία αλλά και πρωτύτερα, από τον Κυκλαδικό Πολιτισμό που αν το δει σήμερα κανείς από ψηλά, βλέπει ότι πράγματι οι θεοί πρέπει να πετούσαν, να πατούσαν από νησί σε νησί από όλα αυτά τα κορφοβούνια της Αιγηίδας, που κάποια στιγμή από γεωφυσικά παιχνίδια βούλιαξε και έμειναν οι κορυφές, για να αποτελούν σήμερα πράγματι, τη μεγαλύτερη ακτογραμμή που έχει άλλο κράτος στην Ευρώπη τουλάχιστον, που πράγματι -όπως και ο Πρόεδρος είπε- είμαστε ακόμη και έτσι, μεγαλύτεροι σε ακτογραμμή από όλη την Ευρώπη και επαναλαμβάνω μεγαλύτεροι από τη μισή ακτογραμμή της Αφρικής. Μιλάμε δηλαδή, για μια χώρα που κυριολεκτικά κολυμπάει μέσα σε μια θάλασσα, σε μια θάλασσα, που μας υποχρέωσε και μας οδήγησε στην ανεξαρτησίας μας στα νεότερα χρόνια.

Τον καιρό του Περικλή η Αθηναϊκή δημοκρατία είχε τον Πειραιά ως επίνειο. Ο Πειραιάς δεν ήταν άλλη πόλη, ήταν η συνέχεια. Ο Πειραιάς ήταν ένα νησάκι που σιγά–σιγά με τις προσχώσεις από τα ποτάμια, τον Κηφισό κυρίως, έγινε μία πόλη με την πόλη που άνηκε, την Αθήνα. Όπου μεγαλουργήσαμε από την Αθήνα, με αυτά τα καράβια που είχε η Αθηναϊκή δημοκρατία και όχι μόνο είναι γιατί φθάσαμε με τα πλοία αυτά μέχρι τη Βαλένθια, τη Βαρκελώνη, τη Μασσαλία, τη Μαγιόρκα, το Γιβραλτάρ, τις Στήλες του Ηρακλέους, αλλά και οι άλλοι ποντοπόροι Έλληνες που βγήκαν από εκεί και από τον Ατλαντικό παραλία-παραλία προς τον Βορρά έφθασαν στην Αγγλία τη σημερινή, την Ιρλανδία και βάλε. Και βρίσκουμε τη γλώσσα μας εκεί στους Κέλτες, στους Γότθους, στους Βίκινγκς. Και ωστόσο δεν τα θυμόμαστε σήμερα και δεν τα λέμε. Έφτασε το ναυτικό επάγγελμα να μην έχει το κλέος και το δέος που είχε.

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούμε να βρούμε καινούργιες θάλασσες, μπορούμε να έχουμε πλοία και οδούς. Θυμάμαι το στίχο από τον Κωνσταντίνο Καβάφη που θα γιόρταζε σήμερα, γιατί πάλι με ένα στίχο θέλω να τελειώσω και να πω «Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πωτοειδωμένους» έλεγε ο ποιητής. Και έλεγε «να σταματήσεις εμπορία φοινικικά και τας καλές πραμάτειες να αποκτήσεις σε ντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια και εβένους και ηδονικά μυρωδικά, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά» στην εποχή των Λαιστρυγόνων και των κυκλώπων που είναι η κρίση αυτή η παγκόσμια και ελληνική στο ξεκίνημα αυτού του νέου οικονομικού πολέμου είναι η θάλασσα που μπορεί να μας δώσει πραγματικά τη λύση. Είναι η θάλασσα που είναι η μάνα μας, που είναι στο στοιχείο μας, που δεν τιθασεύεται, που δεν κατακτιέται. Μπορούμε να χορέψουμε μαζί της αυτόν τον ερωτικό ελληνικό χορό που ξέρουμε μοναδικά και να κατακτήσουμε ξανά τον κόσμο. Είναι η βασική μηχανή της οικονομίας μας πριν και από τον τουρισμό και είναι κυρίως ο τουρισμός αυτό το μοναδικό ελληνικό αρχιπέλαγος. Είναι η πατρίδα των Θεών, η θάλασσα που έκανε την Ελλάδα πατρίδα τους και δική μας.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): […] Για την ακρίβεια ο Καβάφης πλάθει λέξη και δεν λέει «πρωινά», λέει «πρωγιά». Το λέω για τη σχολαστικότητα του λόγου, για την ακρίβεια του στίχου.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ (ΣΥΡΙΖΑ): […] πολλά άλλα ζητήματα, όπως και για την COSCO, όπου ζητάει την επιστροφή Φ.Π.Α. […] Χωρίς αποκλεισμούς και πολέμους πρέπει να είναι οι θάλασσες, γιατί δυστυχώς και οι θάλασσες γίνονται και χώροι αποκλεισμών και πολέμων. Αυτές τις μέρες η ανοιχτή θάλασσα επικοινωνίας, η Μεσόγειος, πρέπει να δικαιώσει αυτή την ιστορική πανάρχαια υπόστασή της με το ανοικτό ταξίδι της αποστολής που ξεκινάει αυτές τις μέρες για την αποκλεισμένη Γάζα. Πρέπει να ευχηθούμε και να βοηθήσουμε όλοι αυτή η αποστολή να έχει ευτυχές τέλος και να φτάσουν αυτά τα πλοία, που είναι μια διεθνής κινητοποίηση, στο λιμάνι της Γάζας.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ (ΝΔ): […] Πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια ο Ξενοφών είχε πει «εκ της θαλάττης ήρτηται άπασα η σωτηρία». Αυτό που ελέχθη πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια, έχει και σήμερα και διαχρονικά την αξία του, γιατί σ’ αυτή τη χώρα όπου θάλασσα, ναυτιλία και Ελλάδα είναι απόλυτα ταυτισμένες έννοιες, πρέπει να τα δούμε ως εθνικής σημασίας ζητήματα και με βαθιά σοφία να τα προστατεύσουμε, να τα αναδείξουμε, αλλά και την ίδια ώρα να τα αναπτύξουμε ακόμα περισσότερο. Είμαστε ναυτικός λαός. Χθες που ήταν και η επίσημη ημερομηνία εορτασμού της ημέρας της Θάλασσας και της Ναυτιλίας, επτάμισι χιλιάδες επιβάτες, που ήρθαν με ξένα κρουαζιερόπλοια, δεν μπόρεσαν να προσεγγίσουν τον Πειραιά και έβλεπαν από το κατάστρωμα τις ομορφιές του Πειραιά, τις ομορφιές της Ελλάδας. Δεν είχαμε τη δυνατότητα να τους φέρουμε, να κατεβούν να δουν τον Πειραιά, να δουν την Αθήνα, να δουν την Ακρόπολη…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): […] Η γνώμη μου είναι ότι οι απόψεις που διατυπώθηκαν και εξεφράσθησαν αποτελούν μία ενότητα λόγου για την θάλασσα, όχι επετειακά μόνον, αλλά και για τη σχέση της χώρας μας, των πολιτών μας με τη θάλασσα και κατ’ επέκτασιν της Ευρώπης, μια και είναι ευρωπαϊκή ημέρα. Τρία στοιχεία θέλω να εισφέρω στη συζήτηση, έστω κι αν είναι ακαδημαϊκά.

Στην ανάγνωση της ευρωπαϊκής Ιστορίας, των ευρωπαϊκών δεδομένων, είναι καλό να πούμε, κατά πλεονασμόν έστω, ότι όλα εκρίθησαν στο Μαραθώνα τότε, δυόμισι χιλιάδες χρόνια από σήμερα, στις Θερμοπύλες και στη Σαλαμίνα, για να διατυπώσει για τη Σαλαμίνα ο «πατήρ της Ιστορίας» Ηρόδοτος το δόγμα «μέγα το της θαλάσσης κράτος».

Θέλω να σημειώσω, δεύτερον, ότι ο Κανάρης απαντά -ελέχθη και από τον κ. Ευθυμίου, όχι αυτό ακριβώς, αλλά η ενότητα του λόγου το περιλαμβάνει- στη συνέλευση των προκρίτων της Ύδρας «τίποτα, αφέντες, δε φελά, μονάχα το καράβι», για να εξακτινωθεί απ’ αυτή τη φράση όλη η ναυτική δύναμη απελευθερωτικών διαστάσεων του 1821.

Τρίτον, όλο τον 19ο αιώνα μέχρι και τις αρχές του 20ου ο Δούναβης –κι αυτό πολλά σημαίνει, δεν θα το αναλύσω- είχε μεταβληθεί σε ελληνικό ποτάμι, στο βαθμό που ένα ελληνικό επώνυμο, κεφαλλονίτικης καταγωγής, είναι Ποταμιάνος. Και αυτό δηλώνει τον δραστηριοποιούμενον ή σχεδόν τον ανήκοντα στο ποτάμι Δούναβης. Αυτή είναι η αποκωδικοποίηση της σημασίας αυτού του ονόματος, πάλι πολλά σημαίνον.

Και καταλήγω με την παρατήρηση για το σήμερα, για το χθες και για το ες αεί, ότι και άλλοι λαοί και άλλες χώρες έχουν θάλασσα, αλλά δεν έχουν τα επιτεύγματα τα ναυτικά, της ναυτοσύνης και του εφοπλισμού της Ελλάδος.

Αν θέλουμε να δούμε –ελέχθη σχεδόν σαν συνισταμένη όλων των απόψεων- κυρία Υπουργέ, ποια είναι τα πρόσθετα στοιχεία που κάνουν τη θάλασσα να είναι η πρώτη ύλη για τη μεγάλη ακμή, θα δούμε ασφαλώς το ανθρώπινο στοιχείο, θα δούμε ασφαλώς το εύτολμον, το οξυδερκές, το ευρηματικόν, την εξοικείωσιν με το επιχειρείν, την ίδια τη συνειδητοποίηση της αξίας της συντροφίας ή συνεργατικότητας. Αυτό ελέχθη mot ? mot από τον κ. Ευθυμίου.

Εγώ, ρομαντικά σκεπτόμενος, αλλά –γιατί όχι;- και πολύ ρεαλιστικά, οραματίζομαι μια στιγμή, όπου η σχέση του επιχειρηματία με τον εργαζόμενο, τον απλό εργάτη, το ναύτη, το μούτσο θα έχει φθάσει στα ανώτατα ιδανικά και ιδεατά επίπεδα συνεργατικότητας και έτσι νομίζω θα είναι σαν να έχουμε χαλυβδώσει την πίστη μας σε αυτή τη συνείδηση για την αξία της ναυτοσύνης στην Ελλάδα και το πώς η Ελλάδα μπορεί να κάνει τα μεγάλα βήματα στις ανοικτές θάλασσες ξανά…

ΛΟΥΚΑ ΤΑΡΣΙΤΣΑ ΚΑΤΣΕΛΗ (Υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας): […] Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι το 2010, όλο το 2010, έχει ανακηρυχθεί ως «Έτος του Ναυτικού» από το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό, του οποίου προΐσταται ένας διαπρεπής Έλληνας, ο κ. Ευθύμιος Μητρόπουλος. […] για τη χώρα μας σήμερα η ρήση του Ξενοφώντα, την οποία ήδη μνημόνευσε ο τέως Πρόεδρος της Βουλής «εκ της θαλάττης άπασα ήρτηται σωτηρία», είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, πρώτον, γιατί παρά την κρίση η ελληνόκτητη ναυτιλία πρωταγωνιστεί στις παγκόσμιες θαλάσσιες μεταφορές και αποτελεί παγκόσμιο και σημαντικό παράγοντα στήριξης της ίδιας της ελληνικής οικονομίας. […] Η ναυτιλία μας κατέχει σχεδόν το 15% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου σε χωρητικότητα και το 8% των πλοίων που είναι κατά μέσο όρο πολύ πιο μεγάλα και πολύ πιο σύγχρονα από αυτά άλλων κρατών. […] Μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2010 έχουν επενδύσει περισσότερα από δύο δισεκατομμύρια δολάρια για αγορά περίπου 90 πλοίων. Είναι, ίσως, η μόνη κοινότητα που αυτή τη στιγμή, αγοράζει έτσι πλοία. […] Η ναυτιλία, όμως, και η οικονομία πάνε μαζί. Η ναυτιλία δημιουργεί εκατοντάδες χιλιάδες άμεσα ή έμμεσα εξαρτώμενες θέσεις εργασίας στον τόπο μας. Σήμερα που μιλάμε περίπου 400.000 άτομα απασχολούνται άμεσα ή έμμεσα στο ναυτιλιακό κλάδο. Η ναυτιλία φέρνει στη χώρα μας συνάλλαγμα που καλύπτει περισσότερο από 1/3 του ελλείμματος του εμπορικού μας ισοζυγίου. Και η ναυτιλία σήμερα μπορεί να υπερηφανεύεται, ότι προσφέρει αμοιβές 4 και 5 φορές υψηλότερες από αντίστοιχα επαγγέλματα στη ξηρά. […] σήμερα είναι εδώ στη χώρα μας ο Κάπταιν Γουέϊ από την Cosco, από την Κίνα…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): […] Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 13.10’ λύεται η συνεδρίαση για την Τρίτη 25 Μαΐου 2010 και ώρα 18.00΄… [Αρκετά (σας) δουλέψαμε και σήμερα, συμπληρώνω εγώ, ας ξεκουραστούμε από Παρασκευή μεσημέρι μέχρι Τρίτη βράδυ…]