Πράσινη παιδεία

Βάσει στοιχείων του Υπουργείου Παιδείας, ο συνολικός αριθμός των τμημάτων στα 3.189 ημερήσια και νυχτερινά Γυμνάσια και Λύκεια γενικής εκπαίδευσης ήταν το περασμένο ακαδημαϊκό έτος περίπου 26.000.

Βάσει στοιχείων του Δικτύου Eurydice της Ε.Ε., ο αριθμός εργασίμων σχολικών ημερών στη χώρα μας για το ίδιο σχολικό έτος ανήλθε στις 181, με ημερήσιο σχολικό χρόνο 6 ωρών.

Για τη λειτουργία ενός διαδραστικού πίνακα σε μια τάξη, απαιτούνται υπολογιστής, προβολέας (τεχνολογίας, συνήθως, LCD ή DLP), και το σύστημα διαδραστικής προβολής. Μια μέση ισχύ 400W χρειάζεται, λοιπόν, μια «ψηφιακή τάξη» -χωρίς υπολογιστή σε κάθε θρανίο, ή μικρότερη έδρα, στο επίπεδο του μαθητή…: Γύρω στα 150W ο υπολογιστής με την οθόνη του, κι άλλα 250W τα άλλα δύο (ελάχιστα Watt για το διαδραστικό, και μπόλικα για το προβολικό, καθώς η ονομαστική του ισχύς στην πράξη αυξάνεται πάντα, εξαιτίας της απαραίτητης λειτουργίας ψύξης).

Ιδού το όνειρο· ή ο εφιάλτης; «ψηφιακή τάξη», διαδραστικοί πίνακες, και άλλα ωραία…

Έστω ότι μόνο το ένα τέταρτο των τμημάτων, πανελληνίως, θα έχουν το προνόμιο της «ψηφιακής τάξης», μόνο στο ένα τρίτο της ημερήσιας διάρκειας των μαθημάτων, για 135 μόνο από τις ημέρες του σχολικού έτους.

Σούμα, λοιπόν, 0,7 GWh, ή 700 MWh, ή, αλλιώς, 700.000 κιλοβατώρες (kWh) ηλεκτρικής ενέργειας το χρόνο. Το ισοδύναμο σε εκπομπές CO₂, για τα υπερσύγχρονα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα μας; Κοντά 350 τόνοι.

Τόσο ζητάει η πιλοτική -και μακρυά από την πλήρη κλιμάκωση- εφαρμογή της υπουργικής ψηφιακής μπαρούφας.

Βάλε επί 16, για τη γενίκευσή της στη γενική δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Κι άμα γυρίσεις και στο αποπαίδι, την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, πρόσθεσε άλλα 6.000 τμήματα. Κι επειδή, η τρεντιά έχει μεγάλη πέραση και σε νηπιαγωγείο και δημοτικό, περιμένουν κι άλλα 44.500 τμήματα δημόσιας πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Κάπου 30 GWh το χρόνο θα κόστιζε στο περιβάλλον ο εφιάλτης που ευαγγελίζονται ορισμένοι (για να μη σου πω για τον άλλο: θρανίο και υπολογιστής)…

Μη ρωτάς πού θα βρουν οι σχολικές επιτροπές τα χρήματα για τη ΔΕΗ, ούτε για τον προορισμό που θα έχουν χιλιάδες μπαταρίες από τα «στυλό» του πίνακα και τα χειριστήρια των προβολέων· ούτε για την κατάληξη των πανάκριβων λυχνιών των προβολέων, που θέλουν αντικατάσταση κάθε 1.000-2.000 ώρες λειτουργίας.

‘ντάξει, μωρέ. Ούτε μισή κιλοβατώρα η αίθουσα! Και σιγά μη γίνουν όλα αυτά σε τέτοια κλίμακα! ΟΚ, πάσο, το ίδιο λέμε. Μόνο να κόψουμε και το δούλεμα: Πρώτα ο μαθητής, ή πρώτα ο προμηθευτής;

 
Για παιδαγωγική αξία, έξοδα αγοράς, συντήρηση και απαξίωση, ας τα πούνε άλλοι…